ใบจากของน้องที่ลอกให้พี่วันนั้น
มันเป็นของขวัญให้เราจากกันใช่หม้าย
เป็นลางสังหรณ์ น้องให้พร้อมยากลาย
บอกให้พี่ชาย เอาไปสูบที่บ้าน
กลิ่นควันลอยล่อง ที่ออกจากปลายยาสูบ
คิดถึงตอนจูบที่น้องบอกเหม็นใบจาก
คำรักแสลงหูฝังลึกลงในหน้าผาก
จำใจต้องจาก จากน้องคนรัก
เส้นทางห่างหาย เหมือนปลายยอดจากแตก
รักเราต้องแยกเพราะมีคนแทรกกลาง
หัวใจขาดหวิ่น เหมือนเดินสุดสิ้นปลายทาง
เส้นใยรักบางๆ ขาดกลางต้องจากน้อง
ฝากความคิดถึง ให้เคล้าคลึงดั่งเถาวัลย์
รักที่ยังพัวพัน จดจำไม่ห่างหาย
นึกถึงใบจากน้อง แล้วน้ำตาหยดเป็นสาย
เมื่อได้กลิ่นยากลาย พี่อยากนอนตายในป่าจาก
กลิ่นควันลอยล่อง ที่ออกจากปลายยาสูบ
คิดถึงตอนจูบที่น้องบอกเหม็นใบจาก
คำรักแสลงหูฝังลึกลงในหน้าผาก
จำใจต้องจาก จากน้องคนรัก
เส้นทางห่างหาย เหมือนปลายยอดจากแตก
รักเราต้องแยกเพราะมีคนแทรกกลาง
หัวใจขาดหวิ่น เหมือนเดินสุดสิ้นปลายทาง
เส้นใยรักบางๆ ขาดกลางต้องจากน้อง
ฝากความคิดถึง ให้เคล้าคลึงดั่งเถาวัลย์
รักที่ยังผัวพัน จดจำไม่ห่างหาย
นึกถึงใบจากน้อง แล้วน้ำตาหยดเป็นสาย
เมื่อได้กลิ่นยากลาย พี่อยากนอนตายในป่าจาก
นึกถึงใบจากน้อง แล้วน้ำตาหยดเป็นสาย
เมื่อได้กลิ่นยากลาย พี่อยากนอนตายในป่าจาก